Huisdieren in je testament?

Mensen zouden hun huisdieren ook op moeten nemen in hun testament. Nu gebeurt het veel te vaak dat huisdieren hun baasjes overleven, waardoor ze terecht komen in een asiel. Er is dan namelijk niets geregeld voor de verzorging van die dieren, ondanks dat dat wel mogelijk is.

Mijn testament is op dit moment te algemeen om ook dat soort clausules te bevatten, maar ik heb wel een document met ‘wensen’ voor als ik er niet meer ben (waar bijvoorbeeld in staat dat ik wel wil dat bepaalde dingen naar bepaalde mensen gaan) en daar heb ik altijd iets in staan met de strekking van dat er na mijn overlijden voldoende geld zou zijn om ook te zorgen voor een goede oplossing voor eventuele huisdieren. Wat er dan uiteindelijk mee gebeurt weet je niet, maar dan is het in ieder geval aangegeven. Hoewel ik het wel een beetje bizar vind als je verhalen hoort van hondjes die dik miljonair worden omdat ze enige erfgenaam zijn van één of andere rijke excentriekeling, vind ik het niet gek om aan te geven dat er best iets uit je nalatenschap ingezet mag worden voor de zorg voor je dieren. Zelf heb ik het dan toch niet meer nodig en hoeveel moeite is het nu om – als er extra middelen voor beschikbaar zijn – een passend plekje te vinden voor bijvoorbeeld een hond of een kat? Denk ik dan hoor!

Ik ben wel benieuwd hoe anderen hierin staan; heb jij iets geregeld voor je huisdier(en) als er iets met jou gebeurt? Of vind je dat niet nodig?

Volg LekkerLevenMetMinder nu ook op Facebook en Google+!

Volg LekkerLevenMetMinder nu ook op Pinterest, Facebook en Instagram!

Deze post kan affiliate-links bevatten. Dit betekent dat ik een commissie krijg als je iets via deze links koopt. Uiteraard kost dit jou niets extra's (soms is het zelfs voordeliger!) en kun je erop rekenen dat ik alleen links opneem van websites of producten waar ik zelf 100% achter sta. Gebruik je deze links voor je overstap, aanmelding of aankoop? Dank je! Je helpt mij dan weer om nóg meer mooie content te kunnen maken!

Ontdek waar jij geld laat liggen


Adine @ LekkerLevenMetMinder

Nadat ik in 2010 'wakker' werd met een hypotheek van ruim 400.000 euro, tegen 6% rente, gooide ik het roer om. Ik loste in razend tempo zo'n 70.000 euro af, minimaliseerde stevig én ging bewust kleiner wonen. Op Lekker Leven Met Minder deel ik mijn verhaal en schrijf ik over consuminderen, hypotheken, aflossen, sparen, besparen en zuinig leven, maar ook over financiële vrijheid, rust en mijn zoektocht naar een rijk en tevreden leven.

18 Comments
  1. Je huisdieren alles nalaten is – wat mij betreft – belachelijk, maar er goed voor laten zorgen na je overlijden, daar is helemaal niets mis mee, lijkt mij.
    Er zijn mensen die op zeer bejaarde leeftijd nog een jong hondje nemen omdat zo'n beestje hun warmte en gezelligheid biedt. Heel begrijpelijk. Toch is de kans meer dan reëel dat het diertje zijn/haar baasje overleeft en dan is het maar wat fijn dat er goede opvang geregeld is en dat dit ook zwart op wit staat. Helaas gebeurt dat onvoldoende of denken de mensen dat hun kinderen zo'n beestje wel in huis nemen, maar daar kun/mag je niet zonder meer vanuit gaan.

    1. Nee, dat laatste vind ik ook. Sowieso zou ik zelf ook niet meer aan dieren beginnen als de kans gaat bestaan dat ze mij gaan overleven. Nu kan het me ook overkomen, maar in dat geval denk ik: er is met verkoop van het huis en levensverzekering dan genoeg geld om een oplossing te bedenken en even grof gezegd: daar mag dan ook best een beetje moeite voor gedaan worden als er o.a. vanwege die levensverzekering dus wel wat te verdelen is.

  2. Ik zie hier totaal het nut niet van in. Er zijn namelijk maar twee opties:
    -de nabestaanden hebben het beste voor met je dieren. In dit geval hoef je niets te doen
    -de nabestaanden willen je dieren niet. Wat wil je dan doen? Je nabestaanden postuum dwingen om je dieren te onderhouden? Het maakt me niet uit wat er ergens in een testament staat, maar ik ga niet de hazewindhond van mijn vader overnemen.

    1. Ik zie het wel iets genuanceerder; je nabestaanden kunnen het beste wel voor hebben met je dieren, maar dieren brengen ook kosten met zich mee. Daar mag je (vind ik dan) best een beetje over nadenken en zorgen dat daar ook wat voor is. Dat je iemand (oké, je gaat meestal niet bewust dood, maar toch) opzadelt met je dieren is 1, maar ook nog opzadelen met extra kosten is wel wat anders.

      Iemand je dieren in de maag splitsen vind ik ook niet kunnen, maar ik heb dan wel benoemd dat er een deel van mijn erfenis maar gebruikt moet worden voor een passende oplossing. Als m'n kat dan bijvoorbeeld een mooi plekje in een kattenpension ofzo kan krijgen, dan heb ik dat liever dan een asiel, waar de kans dat ze nog uitkomt niet zo groot is.

    2. Ik snap dat je je dieren liever niet naar het asiel wil gaan maar toe wil vertrouwen aan iemand die er goed voor gaat zorgen. Ik ben van plan van te voren te vragen wie voor mijn diertjes wil zorgen en die laat ik dan een bedrag na hiervoor.

      Ik vind het wel jammer dat je denk dat de kans is dat een dier nog uit een asiel komt niet zo groot is. Ik werk zelf als vrijwilliger in een asiel en het gros van de dieren wordt gewoon opnieuw geplaatst. (Ook de oudjes en met gezondheidsdingetjes) Alleen als er zwaarwegende redenen zijn mbt tot gedrag en gezondheid dan worden er wel eens dieren ingeslapen maar dit is een zeer klein percentage. Alle respect als je je dieren goed verzorgd achter wil laten maar ik hoop dat ik je vooroordeel een beetje weg kan nemen mbt het asiel.

    3. Och die oudjes ja, die zijn zo aandoenlijk. Ik heb er ook een zwak voor. Met mij gelukkig nog meer mensen. In het asiel is voor ieder wat wils en gelukkig zijn er nog voldoende mensen die bij ons adopteren ipv bij een fokker te kopen of op marktplaats een kitten te halen.

      Ook al die mensen die steeds weer een nestje laten komen onder het mom: 'ik raak ze toch wel weer kwijt' of 'een poes moet altijd minimaal 1 nestje hebben gehad' weten niet wat ze veel van die katjes aandoen. Je weet nooit waar ze uiteindelijk allemaal eindigen en of ze wel goed verzorgd worden. Ik zou wensen dat mensen zich daar wat meer bewust van waren. Dit gaat natuurlijk op voor alle dieren.

    4. Na de hond die hier kwam toen ze 6 maanden was komt er ook geen jonge meer. Wel is er nog ruimte voor een oudere.

      Mijn ex-schoonmoeder had 2 ook heel oude katten en die zijn door de dierenarts geeuthaniseerd op haar verzoek en na haar dood. Iedereen was het daar mee eens, voor haar een zorg minder en voor de katten ook het beste op dat moment. Ze overleed s-nachts in bed en de katten lagen lekker te slapen naast haar toen dochter kwam kijken zoals elke morgen.

    5. @Ineke: ik heb tot nu toe zelf ook al mijn katten uit het asiel gehaald en bewust oudere katten en katten met 'mankementjes', zoals ze dat dan zo mooi zeggen, maar ik vond het juist in die gevallen wel schokkend dat die katten er dus al tussen de 7 maanden en 3 jaar (!!!) zaten. Dat zijn misschien dan uitzonderingen, maar dat heb ik dus drie keer getroffen (7 maanden, 2,5 jaar en 3 jaar), vandaar dat ik een beetje die indruk krijg. En als je ziet hoe ze in het asiel behandeld worden, dan is dat ook met alle liefde, dus ik bedoel ook niet dat ze het daar slecht hebben. Maar als ik dan zie hoe zo'n diertje opknapt van 'unieke aandacht', dan denk ik: dat gun ik ze allemaal. Overigens vind ik het laten inslapen van verder gezonde dieren voor mezelf geen optie. Ik zou dus nooit daarvoor kiezen in plaats van bijvoorbeeld een asiel.

  3. Ik zou het liefste zien dat mijn nabestaanden de zorg voor mijn dieren op zich zouden nemen. Maar natuurlijk kan je ze daartoe niet dwingen. Ook niet als het in je testament vermeldt.Dus als mijn nabestaanden dat niet willen doen, dan hoop ik dat ze een ander goed huis voor mijn dieren zoeken, of ze anders naar het asiel brengen. In elk geval niet op straat pleuren en aan hun lot overlaten.

  4. Bij mijn ouders staat vast dat ik de papegaai krijg als ze komen te overlijden. Deze is nu 12 jaar oud maar ze kunnen 70 jaar worden.
    Als ik overlijd neemt de man de zorg over van mijn eigen papegaai. ( deze kan 45 jaar worden maar alles staat vast)

    1. Goed dat je dat geregeld hebt, want papegaaien kunnen inderdaad superoud worden! Ik dacht dat er zelfs waren die wel 100 konden worden. Voor mij echt wel een reden om daar dan niet aan te beginnen, maar dat ligt natuurlijk voor iedereen anders.

  5. Daarom hebben wij geen dieren waarvan de levensverwachting langer is dan die van ons, zoals bijvoorbeeld schildpadden.

  6. Vind het helemaal geen rare gedachte, wij hebben wel een testament maar inderdd niet voor de dieren.
    Nu hebben wij ons voorgenomen om er geen dieren meer bij te nemen en al onze dieren zijn op leeftijd dus een natuurlijke afvloeiing zullen we maar zeggen.

    Mochten we ooit op latere leeftijd nog eens een dier nemen dan zal dat ongetwijfeld geen jong dier zijn maar een dier op leeftijd uit het asiel.

    Mijn moeder heeft ook een hondje en pfft dat is echt zo verwend vervelend geval die zouden wij echt nooit willen.
    Maar natuurlijk zouden we er wel voor zorgen dat dit hondje ergens terecht komt bij iemand anders en er desnoods ook financieel zorg voor dragen als dit een probleem zou zijn.

    Dus nee wij hebben zelf geen regeling getroffen voor onze eigen dieren omdat we er van uit gaan als het onze tijd is de dieren ons zijn voorgegaan.

Leave a Reply

Your email address will not be published.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.